این فرستنده ها روی لباس یا لبه گیتار نصب می شوند و با میکروفن یقه ای و یا هدمیک مورد استفاده قرار می گیرند. میکروفن های یقه ای معمولا به لباس متصل می شوند و در اندازه های مختلفی تولید می شوند و برای استفاده در تلویزیون و تولید فیلم و نیز در برخی سخنرانی ها استفاده می شوند. میکروفن های هدمیک ارائه دهنده کیفیت صوتی بالا و پایدار هستند و به راحتی بر روی سر قرار می گیرند و گزینه مناسبی برای اجرای زنده نیز به شمار می روند. دسته ای دیگر از میکروفن ها مانند میکروفن های Clip که معمولا بر روی ساز بادی و یا برنجی و زهی و کوبه ای قرار می گیرند و به کمک همین BODY PACK به صورت بی سیم مورد استفاده قرار می گیرند و به دلیل موقعیت و فاصله ثابت خود از ساز، کیفیت بالایی ارائه می دهند. برخی از فرستنده های کمری میز بر روی خود مجهز به نمایشگر جهت نمایش اطلاعات میکروفن ماننده فرکانس، وضعیت آنتن، باتری و… می باشند.
تقریبا تمام سیستم های بی سیم بر روی برد های VHF (very high frequency) و یا UHF (ultra high frequency) عمل می کنند. سیستم های بی سیم VHF در محدوده ۱۷۴ تا ۲۱۶ مگا هرتز و سیستم های UHF در محدوده ۴۷۰ تا ۸۰۵ مگا هرتز عمل می کنند. به طور سنتی، سیستم های UHF از کیفیت بالا تری برخوردارند و شهرت آنها به دلیل داشتن محدوده فرستنده بیشتر و تداخل کمتر با امواج تلویزیونی است. همه اینها نیاز به شرایطی هم دارند. سیستم های مبتنی بر UHF اجازه می دهند تا فرستنده قدرت بیشتری داشته باشد اما این بدان معنا نیست که هر سیستم UHF دارای قدرت بیشتری نسبت به یک سیستم VHF باشد. برای تداخل کمتر، این وضعیت تغییر می کند. به عنوان مثال بخش هایی از محدوده UHF به ارتباطات ایمنی عمومی و پخش تلویزیونی دیجیتال مربوط می شود. همچنین بالاترین طیف محدوده UHF (بالاتر از ۹۰۰ مگاهرتز) یک محدوده وسیع برای تلفن های بی سیم، درب پارکینگ و رادیو است. بنابراین برای میکروفن بی سیم توصیه نمی شود زیرا احتمال وقوع مشکلات بسیاری وجود دارد. فناوری پردازش سیگنال دیجیتال نقش مهمی در برخورد با تداخل بازی می کند که در ادامه به آن می پردازیم.