میکروفن قلمی ، مزایا و معایب، کاربردهای رایج و … + پرسش های متداول

ارسال شده در تاریخ سپتامبر 16, 2020 در راهنمای خرید, مقالات برگزیده | ۰ دیدگاه

درباره میکروفن های دیافراگم کوچک که به آنها میکروفن قلمی نیز گفته می شود، چه اطلاعاتی دارید؟ آیا این نوع میکروفن مناسب استفاده و نیاز شماست؟ آیا با مشخصات و ویژگی هایی که لازم است هنگام خرید میکروفن قلمی بررسی کنید، آشنایی دارید؟ این مطلب را تا انتها مطالعه نمایید تا پاسخ سوالات خود را به دست آورید.

فهرست

• مقدمه
• میکروفن قلمی یا دیافراگم کوچک چیست؟
• مزایا و معایب میکروفن قلمی
• کاربردهای متداول
• جنبه های فنی میکروفن قلمی
• الگوهای قطبی
• ویژگی های اضافی میکروفن
• ست های استریو
• پرسش های پرتکرار درباره میکروفن قلمی یا میکروفن دیافراگم کوچک

مقدمه

اگرچه این میکروفن های دیافراگم بزرگ هستند که نگاه های رشک آمیز را به خود جلب می کنند و در بسیاری از موزیک ویدئوها نمایش داده می شوند، اما در حقیقت، کار اصلی در استودیوهای ضبط حرفه ای بر عهده انواع میکروفن قلمی یا میکروفن های دیافراگم کوچک است! ادامه مطلب را بخوانید تا با تمام چیزهایی که لازم است درباره میکروفن های دیافراگم کوچک بدانید (اما هیچوقت جرأت پرسیدن آنها را نداشته اید) و آشنا شوید.

دیجی صدا در گذشته مطالب گوناگونی را درباره انواع میکروفن منتشر کرده است. اگر استفاده از میکروفن های حرفه ای و خوب از اولویت های کاری شماست، توصیه می کنیم مطالعه مقالات  خرید میکروفن – همه آنچه که باید قبل از خرید بدانید، بررسی تمامی سری میکروفن های سنهایزر و ویژگی های اختصاصی آنها قبل از خرید و  معرفی و بررسی انواع میکروفون بیسیم را فراموش نکنید.

میکروفن قلمی یا دیافراگم کوچک چیست؟

میکروفن قلمی یا میکروفن دیافراگم کوچک میکروفنی است که قطر دیافراگم (غشاء) آن کمتر از 1 اینچ (2.54 سانتی متر) است. اندازه‌ی واقعی دیافراگم ممکن است تفاوت قابل توجهی داشته باشد. کوچک ترین آنها فقط چند میلی متر (حدود ⅛ اینچ) و بزرگترین آنها حدود ¾ اینچ (18 تا 20 میلی متر) قطر دارند. دیافراگم میکروفون های دیافراگم کوچک معمولی حدود 15 میلی متر – کمی بیش از ½ اینچ هستند.

معمولاً از عبارات دیافراگم کوچک و بزرگ فقط برای میکروفون های کاندنسر استفاده می شود. با اینکه چنین تمایزی می تواند برای میکروفون های داینامیک هم مفید باشد، اما فقط چند کارخانه هستند که دیافراگم های مختلف را برای هر نوع میکروفونی غیر از کاندنسرها عرضه می کنند.

ضمناً برخی میکروفون ها از کپسول هایی استفاده می کنند که حدود 20 میلی متر بوده و در نتیجه بین دیافراگم بزرگ و کوچک قرار می گیرند. برخی این ها را دیافراگم متوسط می نامند، اما بیشتر کارخانه ها آنها را بسته به نوع میکروفونی که قصد فروش آن را دارند، بزرگ یا کوچک می نامند. در حقیقت، چند کارخانه وجود دارند که میکروفون های دیافراگم کوچک و بزرگ را با استفاده از کپسول دقیقاً 20 میلی متری عرضه می کنند. به عبارت دیگر، همیشه مرز مشخصی میان میکروفون های دیافراگم کوچک و بزرگ وجود ندارد.

 مزایا و معایب میکروفن قلمی

بسیاری از افراد از قانون «هرچه بزرگتر بهتر!» پیروی می کنند، اما میکروفن قلمی یا میکروفن دیافراگم کوچک در واقع از جنبه های مختلفی نسبت به میکروفن دیافراگم بزرگ برتری دارد. البته نه از تمام جنبه ها.

مزایای میکروفن های دیافراگم کوچک

پاسخ فرکانس پایین

تصور نادرست و رایجی وجود دارد که انواع میکروفن قلمی یا میکروفن های دیافراگم کوچک در مقایسه با دیافراگم بزرگ، پاسخ بم بدتری دارند. منطقی به نظر می رسد، چون همه می دانند که برای انتقال فرکانس های پایین به اسپیکر بزرگتری احتیاج دارید، درست است؟ اما میکروفون ها اسپیکر نیستند! میکروفون صدا تولید نمی کند، لازم نیست هوا را به جریان در بیاورد، بلکه با موج صوتی که به آن می رسد حرکت می کند. پس رابطه مستقیمی بین اندازه دیافراگم و پاسخ فرکانس پایین وجود ندارد. حتی کوچکترین دیافراگم ها هم می توانند پایین ترین فرکانس ها را دریافت کنند!

الگوی دریافت پایدار

مهم ترین مزیت انواع میکروفن قلمی نسبت به دیافراگم بزرگ این است که الگوی دریافت آنها پایداری بیشتری دارد. برعکس، در میکروفون های دیافراگم بزرگ الگوی دریافت بسیار وابسته به فرکانس است. در فرکانس های بالا، دیافراگم بزرگ یک الگوی بسیار باریک تولید می کند، در صورتی که در فرکانس های پایین، الگو بسیار پهن می شود. به عبارت دیگر، میکروفون دیافراگم بزرگی که الگوی دریافت آن کاردیوئید است، در فرکانس های پایین به صورت تمام جهتی (omnidirectional) و در فرکانس های بالا هایپرکاردیوئید عمل می کند.

میکروفون دیافراگم کوچک تنوع بسیار کمتری دارد. یک میکروفن قلمی کاردیوئید در تمام فرکانس ها الگوی کاردیوئید دارد. هرچه دیافراگم کوچکتر باشد، پایداری الگوی دریافت میکروفن بیشتر خواهد بود. این موضوع به ویژه برای میکروفن گذاری و ضبط منابع صوتی بزرگ مثل یک ارکستر، گروه کر، یا گروه سازهای بادی اهمیت زیادی دارد. میکروفن دیافراگم بزرگ صدایی غیر یکنواخت تر ایجاد می کند و سازهایی که مستقیماً روی محور باشند، صدای درخشان و کامل و سورس های خارج از محور صدای فلت و گرفته ای خواهند داشت. میکروفن قلمی یا دیافراگم کوچک صدای بسیار پایدارتری ایجاد می کند که سورس های خارج از محور (تقریباً) به اندازه‌ی سازها و صداهای روی محور، درخشان و کامل هستند.

واکنش لحظه ای عالی

دیافراگم های کوچک واکنش ضربه ای بهتری دارند. جرم دیافراگم کمتر است و به همین خاطر کمتر مستعد اینرسی جرم خواهد بود. اینرسی؟ خب، کمی زمان می برد تا دیافراگم در اثر ایمپالس دریافتی به حرکت در بیاید و کمی هم زمان می برد تا دیافراگم بعد از اتمام ایمپالس از حرکت بایستد. هرچه جرم دیافراگم بیشتر باشد، زمان واکنش آن به ایمپالس بالاتر می رود. بنابراین یک دیافراگم کوچک با جرم کم، امواج صوتی را دقیق تر از یک دیافراگم بزرگ با جرم نسبتاً بیشتر دنبال می کند. میکروفن قلمی برای اصوات لحظه ای مثل گیتار آکوستیک یا پرکاشن گزینه های بسیار مناسبی هستند (جریان های گذرا در واقع پالس هایی کوتاه و پر انرژی هستند که با حمله های سریع ایجاد می شوند).

اندازه مهم است

مزیت دیگر میکروفن قلمی اندازه جمع و جور آن است. بدنه حجیم یک میکروفون دیافراگم بزرگ، رزونانس هایی ایجاد می کند که ممکن است صدا را خراب کنند. علاوه بر این، بیشتر از منظر تئوری، بدنه میکروفون بخشی از میدان صوتی به حساب می آید. اگر از طرفداران ناب گرایی باشید و بدانید که میکروفون قرار است یک منبع صوتی را بدون اختلال در میدان صوتی (و در نتیجه تغییر آن در اثر انعکاس ها) ضبط کند، به این نتیجه می رسید که میکروفون باید تا حد امکان کوچک باشد. بنابراین یک میکروفون کاندنسر دیافراگم کوچک نسبت به یک کاندنسر دیافراگم بزرگ بسیار مناسب تر است.

معایب میکروفن قلمی

نویز

احتمالاً متوجه شده اید که داشتن این همه مزایا بدون وجود حداقل یک ایراد، امکانپذیر نیست. به هر حال ما از میکروفون های دیافراگم بزرگ به شکل نسبتاً گسترده ای در استودیوهای ضبط استفاده می کنیم، درست است؟ تنها نکته ای که در یک میکروفون کاندنسر دیافراگم بزرگ نسبت به کاندنسر دیافراگم کوچک برتری دارد، عملکرد آن در برابر نویز است. هرچه دیافراگم بزرگتر باشد سیگنال بیشتری دریافت خواهید کرد. سیگنال قوی تر به معنای نسبت بهتر سیگنال به نویز خواهد بود. بنابراین میکروفون های دیافراگم کوچک نمی توانند به اندازه میکروفون های دیافراگم بزرگ نویز را پایین نگه دارند، و در روزهای ابتدایی تکنولوژی صدا، دلیل اصلی استفاده از میکروفون های دیافراگم بزرگ همین موضوع بود.

در عین حال میکروفون های کاندنسر عموماً نویز بسیار پایین تری نسبت به میکروفون های مدرن دیافراگم کوچک دارند، بنابراین این روزها عملکرد در برابر نویز به ندرت مشکل ساز می شود. با این حال، میکروفون های کاندنسر دیافراگم بزرگ مدرن نویز بسیار پایین تری در مقایسه با میکروفون های مدرن دیافراگم کوچک دارند. بهترین کاندنسرهای دیافراگم بزرگ نویز یک رقمی دارند (در مدل Neumann TLM103 این رقم تنها 7 dB-A است). در انواع میکروفن قلمی یا میکروفون های دیافراگم کوچک، حتی در بهترین مدل ها این عدد به ندرت کمتر از 15 dB-A است. با این وجود به خاطر داشته باشید که نویز اتاق در بیشتر شرایط ضبط بالاتر از آن است، بنابراین ممکن است در شرایط عملی متوجه بسیاری از تفاوت ها نشوید.

مزایا و معایب میکروفن قلمی به صورت خلاصه

کاندنسرهای دیافراگم کوچک نسبت به میکروفون های دیافراگم بزرگ مزایای زیادی دارند. الگوهای دریافت آنها پایدارتر است، و خنثی تر و دقیق تر هستند. از طرف دیگر، میکروفون های دیافراگم بزرگ اندکی نویز پایین تر و صدای متمایزتری دارند، که حداقل در برخی شرایط یک ویژگی مثبت تلقی می شود. در مقابل، کاندنسرهای دیافراگم بزرگ با قدرت زیاد خود هر منبع صوتی را با نسبت واقعی خود دریافت می کنند. در واقع می توانید میکروفون های دیافراگم بزرگ را «رمانتیک» و کاندنسرهای دیافراگم کوچک را «واقع گرا» تصور کنید.

برای مقایسه و خرید میکروفن قلمی یا سایر انواع میکروفن می توانید از فروشگاه دیجی صدا بازدید نمایید. همچنین فراموش نکنید که مانند همیشه کارشناسان دیجی صدا در کنار شما هستند تا به سوالاتتان پاسخ دهند

کاربردهای متداول

کاندنسرهای دیافراگم کوچک برای منابعی که حملات سریع و/یا ساختارهای ظریف هارمونیک تولید می کنند گزینه‌ی مناسب تری هستند. انواع میکروفن قلمی برای صدای شفاف و ساده ترین رنگ آمیزی طراحی شده اند، و به خاطر الگوهای دریافت پایداری که دارند برای استودیو و منابع صوتی بزرگ بسیار مناسب هستند.

کاندنسرهای دیافراگم کوچک غالباً در این موارد استفاده می شوند:

• گیتار آکوستیک (هم سیم فلزی و هم نایلونی)
• drums overheads
• پرکاشن
• سازهای زهی گروهی
• سازهای بادی
• گروه کر
• صداهای پس زمینه

کاندنسرهای دیافراگم کوچک به ندرت در این موارد استفاده می شوند:

• خوانندگان اصلی (بیشتر مهندسان کاندنسرهای دیافراگم بزرگ را ترجیح می دهند)
• گیتار الکتریک (میکروفون های داینامیک سیم پیچ متحرک و میکروفون های نواری صدای نرم تری می دهند، برخی مهندس ها از کاندنسرهای دیافراگم بزرگ نیز استفاده می کنند)

اما مثل همیشه به گوش های خودتان اعتماد کنید! کاری که بیشتر افراد انجام می دهند و صدایی که آنها را قانع می کند ممکن است برای شما بهترین گزینه نباشد. دست به کار شوید و چند کاندنسر دیافراگم کوچک را روی صدای خوانندگان اصلی تست کنید! بسیاری از خوانندگان اپرا ترجیح می دهند از میکروفون های دیافراگم کوچک برای ضبط صدای آنها استفاده شود. اگر هدف واقع گرایی باشد، کاندنسر دیافراگم کوچک دوست معتمد شما خواهد بود.

جنبه های فنی میکروفن قلمی

صدا یک مسئله ذهنی است. در نهایت باید هنگام انتخاب میکروفون مناسب از عقاید و نظرات شخصی خودتان کمک بگیرید. با این حال داده های فنی می توانند اطلاعات ارزشمندی درباره کاربردپذیری یک میکروفون خاص در اختیار شما قرار دهند. اگر قصد خرید میکروفن دارید، حتما راهنمای جامع خرید میکروفن دیجی صدا را مطالعه نمایید.

نویز (نویز داخلی)

نویز در میکروفون بندی های راه دور مثل گروه کر یا ارکستر و برای ضبط منابع آرامی مثل گیتارهای سیم نایلونی فاکتور مهمی به حساب می آید.

در میکروفون های کاندنسر معمولاً نویز را با عنوان نویز داخلی یا self-noise مشخص می کنند. عبارت هایی مثل «میزان نویز معادل equivalent noise level» و «میزان فشار صوتی معادل equivalent sound pressure level» نیز مورد استفاده قرار می گیرند. هرچه نویز داخلی پایین تر باشد، نویزی که میکروفون تولید می کند هم پایین تر خواهد بود. 16 dB-A یا کمتر یک رقم عالی برای کاندنسرهای دیافراگم کوچک به حساب می آید و 20 هم همچنان قابل قبول است. در نویز حدود 23 dB-A یا بیشتر، به ویژه زمانی که میکروفون را برای منابع آرام تر نصب می کنید، احتمالاً یک صدای هیس را در پس زمینه می شنوید.

نکته: حرف A به این معناست که عدد مورد نظر بر اساس منحنی حساسیت گوش انسان، وزن دار شده است. رقم های وزن دار شده A روی فرکانس های میانه و عدم رعایت نویز در محدوده‌ی درک انسان، یعنی فرکانس های بسیار بالا یا بسیار پایین تأکید دارند. برخی سازندگان رقم نویز بدون وزن را نیز ارائه می کنند (که همراه بدتر به نظر می رسد). ارقام وزن دار و بی وزن را با هم اشتباه نگیرید؛ این ارقام به هیچ عنوان با هم قابل مقایسه نیستند.

حساسیت میکروفن قلمی

حساسیت به معنای سطح خروجی است. میکروفون های مختلف وقتی با یک منبع صوتی در یک فاصله مشابه مواجه شوند خروجی های متفاوتی تولید خواهند کرد. معمولاً حساسیت میکروفن را به صورت میلی ولت بر پاسکال (یعنی ولتاژ خروجی بر فشار صوتی) مشخص می کنند. هرچه حساسیت بالاتر باشد، صدای میکروفون «بلندتر» خواهد بود. یک میکروفون کاندنسر دیافراگم کوچک معمولی تقریباً بین 5 تا 10 میلی ولت/پاسکال حساسیت دارد. هرچه این رقم بالاتر باشد، بهره کمتری از پری آمپلی میکروفون لازم است.

متأسفانه راه های مختلف دیگری برای مشخص کردن حساسیت وجود دارند، که رایج ترین آن ها نسبت به یک میکروفون فرضی است. که ظاهراً خروجی فوق العاده بالایی دارد، با در نظر گرفتن این نکته که تمام میکروفون های مشهور جهان ارقام منفی، معمولاً از 55- تا 35- تولید می کنند. در اینجا نیز ارقام بالاتر به معنای حساسیت بیشتر است. اما اجازه ندهید رقم های منفی شما را سردرگم کنند: 35- دسی بل بسیار بالاتر و در نتیجه شدیدتر از 55- است!

بیشترین فشار صوتی Max SPL

برخی افراد فکر می کنند فراتر رفتن از حداکثر فشار صدای مشخص شده توسط سازنده به این معناست که میکروفون در معرض خطر قرار دارد. نگران نباشید! میکروفون شما خراب نمی شود، این یعنی صدا در این سطح دیگر عاری از اعوجاج های تصنعی نخواهد بود. حداکثر SPL معمولاً میزان فشار صدایی است که در آن THD (اعوجاج هارمونیکی کل) از 0.5 درصد فراتر می رود. برخی سازندگان از THD یک درصد را به عنوان آستانه در نظر می گیرند که ظاهراً! منجر به حداکثری شدن رقم SPL می شود. در کاربردهای خانگی و حتی بیشتر کاربردهای استودیویی حرفه ای، هیچ نگرانی در مورد حداکثر SPL وجود ندارد. معمولاً قبل از اینکه آمپلی فایر مارشال استک شما از حداکثر SPL فراتر برود، همسایه ها کار شما را یکسره خواهند کرد. پس بهتر است نگران همسایه ها باشید.

برخی منابع می توانند در فاصله های نزدیک مثل سازهای بادی و درامز، SPL بسیار بالایی تولید کنند. چند منبع وجود دارد که از چیزی که فکر می کنید بسیار بلندتر هستند، چون انرژی بسیار کمی در بخش بیس دارند (که آن را به صورت فیزیکی حس می کنید). به عنوان مثال یک دایره زنگی می تواند بلندتر از میانگین SPL حداکثری میکروفون باشد. SPL 130 دسی بل بهترین رقم برای حداکثر SPL است و 140 دسی بل و بیشتر از آن هم بهتر است.

اغلب اوقات اضافه کردن یک پد از روی میکسر باعث می شود تا level پشت کپسول 10 یا 20 دسی بل کاهش پیدا کند تا فشار اضافی به دیگر قسمت های دستگاه های صوتی وارد نشود. با این حال، جز در موارد ضروری از پد استفاده نکنید. پد غالباً منجر به مقداری افزایش نویز می شود و ممکن است کیفیت صدا را نیز تا حدی تحت تأثیر قرار دهد.

الگوهای قطبی

الگوی تک جهتی Unidirectional

رایج ترین الگوی جهتی، کاردیوئید (تک جهتی) است. منابع جلوی میکروفون (هم محور) بلندتر از منابعی که در اطراف میکروفون قرار دارند (خارج از محور) دریافت می شوند. منابع پشت میکروفون به شکل نسبتاً مؤثری واپس زده می شوند. میکروفون های کاردیوئید تنوع زیادی دارند، و تقریباً در هر شرایطی می توانید از آنها استفاده کنید. الگوهای کاردیوئید برای بسیاری از تکنیک های میکروفون گذاری استریو مورد نیاز هستند.

الگوهای جهتی Directional

همانطور که احتمالاً حدس زده اید الگوهای جهتی سوپر کاردیوئید و هایپرکاردیوئید از الگوی کاردیوئید معمولی جهت دارتر هستند. هر دو الگو صدا را از طرفین به شکل مؤثرتری نسبت به کاردیوئیدهای معمولی حذف می کنند. با این وجود، صدایی که به پشت میکروفون می رسد کمی بلندتر از الگوی کاردیوئید معمولی دریافت می شود.

باید این را در شرایط زنده به خاطر داشته باشید: وقتی از میکروفون های هایپر کاردیوئید یا سوپر کاردیوئید استفاده می کنید، مانیتورهای استیج را مستقیم پشت میکروفون قرار ندهید (کاری که با کاردیوئید معمولی انجام می دهید) بلکه آن را کمی به طرفین میل دهید. در میکروفون های هایپر و سوپر کاردیوئید ریجکشن حدود 110 تا 130 درجه از محور اصلی ضبط بیشتر است. الگوهای هایپر کاردیوئید و سوپر کاردیوئید غالباً روی استیج و داخل استودیو برای جداسازی بهتر منابع نزدیک مثل اسنیر درام و های هت استفاده می شوند.

الگوی دوجهتی Bidirectional

فیگور 8 الگویی است که نسبت به عقب و جلو به یک اندازه حساسیت دارد. به جای فیگور 8 از عبارت دوجهتی یا Bidirectional نیز استفاده می کنند. با این حال منابعی که در طرفین قرار دارند به شکل بسیار مؤثری ریجکت می شوند. الگوی فیگور 8 در میکروفن قلمی بسیار نادر است. علت موضوع این است که در الگوی دوجهتی باید میکروفون برای کاربردهای جانبی طراحی شده باشد (مثل بیشتر کاندنسرهای دیافراگم بزرگ)، تا پشت کپسول در مواجهه با صدا قرار گیرد.

با این وجود انواع میکروفن قلمی دیافراگم کوچک برای استفاده از انتها طراحی شده اند و به همین خاطر پشت کپسول توسط قاب میکروفون پوشیده شده است. میکروفون های فیگور 8 تنوع کمتری نسبت به کاردیوئیدها دارند؛ از آنها غالباً برای تکنیک های خاص میکروفون گذاری استریو (مونو/استریو، Blumlein) استفاده می شود. کپسول های دیافراگم کوچک برای الگوی فیگور 8 فقط توسط برخی سازندگان پیشرفته و گران قیمت عرضه می شود.

الگوی تمام جهتی Omnidirectional

میکروفون های تمام جهتی یا اومنی دایرکشنال همه صداها را به شکل برابر دریافت می کنند. میکروفون های تمام جهتی به ندرت روی استیج استفاده می شوند، چرا که به راحتی فیدبک بسیار ناخوشایندی به وجود می آورند. در استودیو، مهندسان بیشتر از میکروفون های تمام جهتی روی سازهای سیم دار استفاده می کنند، چون اینها صدای طبیعی با میزان زیادی هوا تولید می کنند. میکروفون های تمام جهتی بخش زیادی از صدای محیط را دریافت می کنند و به همین خاطر برای محیط های پر سر و صدا مناسب هستند.

برای میکروفون گذاری استریو نباید میکروفون های تمام جهتی بسیار نزدیک به یکدیگر قرار داده شوند، در غیر این صورت دیگر استریویی باقی نمی ماند. میکروفون بندی استریو XY جوابگو نخواهد بود، چرا که تمام جهتی ها اطلاعات جهت دار  را دریافت نمی کنند. اما «تمام جهتی فضایی» که مهندس ها آن را رایج ترین تکنیک میکروفون گذاری برای میکروفون های تمام جهتی می دانند، صدای بسیار وسیع و تأثیرگذاری تولید می کند.

اگر برای انتخاب میکروفن قلمی مناسب جهت استفاده و نیاز خود دچار تردید هستید یا سوالات گوناگونی دارید، می توانید سوالات خود را با کارشناسان دیجی صدا در بخش فروشگاه اینترنتی در میان بگذارید. همچنین می توانید مشخصات و ویژگی های انواع میکروفن را با یکدیگر مقایسه کرده و اقدام به انتخاب بهترین  گزینه ها نمایید. 

سیستم های کپسول ماژولار

برخی مدل های میکروفن قلمی به شما اجازه می دهند تا با تعویض سر کپسول ها الگوی قطبی را تغییر دهید. هرچه برندها انحصاری تر باشند کپسول ها، آمپلی فایرها و لوازم جانبی متنوع تری ارائه می کنند. در میان میکروفون های تازه وارد، برخی سازندگان مجموعه های از پیش آماده‌ی کپسول های مختلف را ارائه می کنند (کاردیوئید، اومنی، گاهی هایپر کاردیوئید) که می توان آنها را روی میکروفن بست. الگوهای قابل تغییر که در میکروفون های دیافراگم بزرگ رایج هستند، در میکروفون های دیافراگم کوچک به ندرت دیده می شوند.

ویژگی های اضافی میکروفن

انواع میکروفن قلمی یا دیافراگم کوچک از نظر ویژگی ها و امکانات اضافی و لوازم جانبی بسیار با هم تفاوت دارند. خود میکروفون را می توان برای این موارد تغییر داد:

• Pad پد (کاهش سطح برای منابع بسیار بلند، بنابراین فشار اضافی به قطعات داخلی و پری آمپلی وارد نخواهد شد)
• Low Cut لو کات (های پس). تمام میکروفون های جهت دار (یعنی همه آنها به جز تمام جهتی ها) چیزی تحت عنوان «اثر مجاورت» ایجاد می کنند: هرچه میکروفون را نزدیکتر به منبع قرار دهید فرکانس های بیس بیشتر تقویت خواهند شد. یک سوئیچ لو کات به شما اجازه می دهد تا این تقویت بیس را جبران کنید. قطع فرکانس های بیس موجب کاهش صدای لرزش نیز خواهد شد.

میکروفون قلمی بسته به سازنده و مدل ممکن است همراه با لوازم جانبی مفیدی عرضه شود. از جمله:

• جعبه یا باکس میکروفون
• یک بند کشی (که به آن لرزه گیر عنکبوتی هم گفته می شود)، که از میکروفون در برابر لرزش محافظت کرده و نویزها را مدیریت می کند.
• یک استریو بار. برای میکروفون گذاری استریو، سوار کردن میکروفون ها روی یک پایه میکروفون با استفاده از یک استریو بار بسیار راحت تر است. استریو بار غالباً در پکیج های میکروفون استریو وجود دارد.
• کپسول های اضافی برای تنوع بیشتر الگوهای جهتی (سیستم های ماژولار میکروفون که پیش از این بحث شد)

ست های استریو

از آنجایی که ضبط استریو یکی از کاربردهای اصلی میکروفن قلمی است، غالباً آنها را به صورت جفت های استریو متناسب با هم عرضه می کنند. متناسب به این معناست که سازنده دو میکروفون انتخاب کرده است که از نظر حساسیت و پاسخ فرکانس بسیار به هم نزدیک هستند. تناسب کامل برای دستیابی به صدای استریوی متقارن اهمیت دارد. برخی سازندگان یک جفت استریو متناسب را با قیمت دو میکروفون تکی عرضه می کنند (گاهی حتی کمی ارزان تر)، اما برخی نیز هزینه‌ی انتخاب میکروفون متناسب را محاسبه می کنند، بنابراین یک جفت آن ها از دو میکروفون تکی گرانتر خواهد شد. با این وجود، سازندگان دسته‌ی دوم – که غالباً برندهای انحصاری تر هستند – دقت بیشتری به خرج داده و از تجهیزات بهتری برای اندازه گیری های خود استفاده می کنند، بنابراین هزینه‌ی اضافی را بی جهت دریافت نمی کنند.

به خاطر داشته باشید که پیدا کردن میکروفون دومی که دقیقاً مطابق با میکروفون فعلی شما باشد اگر غیر ممکن نباشد بسیار دشوار خواهد بود. پس اگر قصد دارید ضبط استریو انجام دهید از همان ابتدا میکروفون را به صورت جفت خریداری کنید. برای انتخاب و خرید جفت میکروفن می توانید هم اکنون از محصولات فروشگاه دیجی صدا بازدید کنید.

پرسش های پرتکرار درباره میکروفن قلمی یا میکروفن دیافراگم کوچک

می خواهم گیتار آکوستیک را به صورت استریو ضبط کنم – آیا باید از یک جفت استریو متناسب استفاده کنم؟

بستگی به تکنیک میکروفون گذاری شما دارد. بسیاری از مهندسان یک میکروفون را جلوی گیتار و مستقیماً در مفصل گردنی آن قرار داده و دیگری را درست در پل می گذارند. اگر بخواهیم دقیق تر صحبت کنیم این یک تکنیک استریو واقعی نیست، بلکه صرفاً چند میکروفونی (multi-miking) است. شما دو نقطه از ساز را میکروفون گذاری می کنید که ذاتاً صداهای متفاوتی تولید می کنند. از آنجایی که دو میکروفون صداهای متفاوتی را دریافت می کنند، زیاد مهم نیست که دو میکروفون با هم متناسب و همسان باشند. در حقیقت، می توانید از دو مدل میکروفون مختلف استفاده کنید، مشروط به اینکه نتیجه به صورت ذهنی خوشایند باشد. با این وجود برای تکنیک های میکروفون گذاری استریو واقعی مثل XY یا ORTF باید از یک جفت میکروفون متناسب استفاده کنید.

می خواهم ضبط استریو انجام دهم، و در حال حاضر یک میکروفون دیافراگم کوچک هم دارم. می توانم میکروفون دیگری از همان نوع بخرم؟

اگر میکروفون پیشرفته ای از برندهای گران قیمت است، می توانید میکروفون دیگری از همان نوع بخرید. سازندگان مطرح جهان (مثل برندهای اروپایی قدیمی) میکروفون های خود را با درصد خطای بسیار کم می سازند. دو میکروفون هم نوع را اگر به صورت تصادفی انتخاب کنید برای بیشتر کاربردهای مهم با هم تناسب دارند. اگر قصد دارید ضبط کلاسیک انجام دهید بهتر است یک جفت میکروفون متناسب تهیه کنید. برای موارد کم اهمیت تر می توان از دو مدل غیر متناسب هم استفاده کرد.

در میان میکروفون های دیافراگم کوچک ارزان قیمت، استفاده از جفت میکروفون های انتخاب شده توصیه می شود. برندهای ارزان تر نمی توانند به اندازه برندهای مشهور اروپایی درصد خطا را پایین نگه دارند؛ علاوه بر این، غالباً بدون اینکه اعلام کنند قطعات داخلی را تغییر می دهند. پس برای اینکه یک صدای استریو واقعی و متقارن داشته باشید انتخاب/تطبیق دادن میکروفون ها ضروری است.

چرا به ندرت از میکروفون قلمی برای صدای خوانندگان اصلی استفاده می شود؟

این مسئله بیشتر سلیقه ای است و البته ظاهرا هیچ دلیل فنی قانع کننده ای برای این کار وجود ندارد. در حقیقت، بسیاری از میکروفون های کاندنسر که برای استیج استفاده می شوند، میکروفون های دیافراگم کوچک هستند. در استودیو، مهندس ها بیشتر از میکروفون های دیافراگم بزرگ استفاده می کنند، چون ویژگی های خاص صدای آن ها کیفیت فوق العاده ای دارد. این میکروفون ها صدا را نرم تر، غنی تر و برجسته تر می کنند. میکروفون های سایز بزرگ حس مهم بودن را به خواننده ها می دهند، که گاهی به بهتر شدن اجرا نیز کمک می کند. با این حال کاندنسرهای دیافراگم کوچک می توانند نتایج بسیار خوبی در ثبت یک صدا به همان شکلی که آن را می شنوید، داشته باشند. صدای خوانندگان کلاسیک غالباً با میکرفون های دیافراگم کوچک ضبط می شود.

می خواهم صدای گیتار آکوستیک را ضبط کنم. باید از کاندنسر دیافراگم کوچک استفاده کنم یا دیافراگم بزرگ؟

کاندنسرهای دیافراگم کوچک انتخاب مطمئن تری هستند. تقریباً در تمام موارد نتیجه خوب یا عالی خواهید گرفت. در مورد میکروفون های دیافراگم بزرگ بستگی به مدل آن دارد. برخی مدل ها، به ویژه اگر به دنبال صدای کامل و برجسته باشید بسیار عالی هستند. برخی میکروفون های دیافراگم بزرگ نیز برای ضبط صدای خواننده بسیار مجهز هستند تا نتایج رضایت بخشی روی گیتار آکوستیک داشته باشند. مثل همیشه، سعی کنید خودتان امتحان کنید و ببینید چه صدایی به نظرتان مناسب تر است. قاعده ثابتی وجود ندارد.

من یک ست میکروفن قلمی خریده ام که شامل کپسول های اضافی برای الگوی تمام جهتی است. می توانم از آنها مثل کاردیوئیدها استفاده کنم؟

تمام جهتی ها تفاوت زیادی با کاردیوئیدها دارند. میکروفون های تمام جهتی را بسیار نزدیک به منبع قرار می دهید – اثر مجاورتی وجود ندارد، در نتیجه مثل زمانی که میکروفون کاردیوئید را نزدیک منبع قرار می دهید صدای بوم بوم را نمی شنوید. برای ضبط استریو نمی توانید از تکنیک هایی استفاده کنید که مستلزم نزدیک بودن میکروفون ها به یکدیگر هستند. میکروفون گذاری استریو XY نتیجه نخواهد داد. به خاطر داشته باشید که تمام جهتی ها صدا را از همه طرف به شکل برابر دریافت می کنند. آنها اطلاعات جهت دار را ضبط نمی کنند.

رایج ترین تکنیک استریو هنگام کار با میکروفون های تمام جهتی، «تمام جهتی فضایی» است، یعنی دو میکروفون روبروی منبع صوتی قرار گرفته و بسته به اندازه منبع و فاصله میکروفون ها با منبع، فضای بین آن ها تنظیم می شود. برای گیتار آکوستیک فاصله بین میکروفون ها باید تقریباً 6 تا 12 اینچ (15 تا 30 سانتی متر) باشد. یک گروه کر بزرگ یا یک ارکستر ممکن است نیاز به فضای گسترده تری باشد. به دقت گوش کنید و مطمئن شوید شکافی در مرکز صدای استریو وجود نداشته باشد.

اگر قصد خرید یک میکروفن بی نقص از تولیدکنندگان معتبر را دارید، نگران نباشید. دیجی صدا ده ها مدل میکروفن قلمی ، یقه ای، هدمیک، بی سیم، دستی و … را برای شما تدارک دیده است که می توانید از بین آنها بهترین گزینه ها را متناسب با نیاز و بودجه خود انتخاب نمایید.