هفت تکنولوژی برتر در حوزه صدابرداری زنده

ارسال شده در تاریخ نوامبر 15, 2020 در اخبار, مقالات برگزیده | ۰ دیدگاه

قدیمی تر ها به خوبی می دانند که سیستم های صوتی در دهه های اخیر تحولات بسیار زیادی داشته اند. سیستم های امروزی کوچکتر، اما کارآمدتر هستند، و انعطاف و انتخاب های بیشتری در اختیار مهندسین صدا قرار می دهند. موارد زیر برخی از تکنولوژی هایی هستند که بیشترین تأثیر را در این تغییرات داشته اند. برخی از آنها تغییرات آشکاری هستند که همه دیده اند، اما برخی از آنها پشت پنجره بلندگوها پنهان بوده اند!

دیجی صدا پیشتر مطالب  معرفی ۸ ابزار کاربردی برای متخصصین صدا  و ۱۲ مهارت مهندس صدا – مورد نیاز برای موفقیت یک صدابردار را جهت استفاده صدابرداران و مهندسین صدا منتشر کرده است.

اسپیکر اکتیو با آمپلی های سبک وزن

پاور اسپیکرهای PA در واقع حوالی دهه‌ی 1980 عرضه شدند، اما این آمپلی فایرهای کلاس D بودند که باعث انقلابی در استفاده از آنها بودند. آمپلی فایرهای خطی (مثل کلاس B ،A و AB) کمبودهایی در انتقال پاور دارند و به همین خاطر به هیت سینک بزرگتر نیاز دارند، و این باعث بیشتر شدن وزن می شود. اسپیکری که صدای عالی دارد اگر بالای 30 کیلوگرم وزن داشته باشد دیگر انتخاب چندان جذابی نیست – چرا که باید هرروز به فیزیوتراپ سر بزنید!

آمپلی فایرهای کلاس D بیش از 90 درصد بازده عملی دارند، بدین معنا که تنها 10 درصد از توان آنها به صورت گرما تلف می شود. شاهد اصلی این مدعا، اسپیکرهای PA با خروجی بالا و اعوجاج پایین هستند. اسپیکرهایی مثل سری JBL EON و سری Electro-Voice ZLX می توانند بیش از 120 دسی بل خروجی داشته باشند و وزنی کمتر از 20 کیلوگرم دارند. هرچه اسپیکرها کوچکتر و سبک وزن تر باشند فشار کمتری به کمر شما وارد خواهد شد!

آهنرباهای کمیاب

آلیاژهای ساخته شده با موادی مثل نئودیمیوم، بریلیوم و ساماریوم-کبالت باعث تحول در مبدل های زنجیره سیگنال در هر دو سمت شده اند. آهنرباهای نئودیمیوم در میکروفن هایی مثل Shure Beta58A و Sennheiser e935 امکان داشتنِ خروجی بالاتر و پاسخ فرکانس گسترده تر را فراهم می سازند. این به میکروفن های داینامیک قدرتمند اجازه می دهد تا عملکردی مشابه نمونه های کاندنسر استودیویی خود داشته باشند.

این آهنرباهای کمیاب باعث به وجود آمدن درایورهایی با خروجی بیشتر و وزن کمتر شده اند. این یکی دیگر از مواردی است که سازندگان از آن بهره گرفته اند تا اسپیکرهایی با وزن کمتر تولید کنند.

لاین اری ها

 اگر در دهه‌ی اخیر در کنسرت بزرگی شرکت کرده باشید، احتمالاً دیده اید که مجموعه اسپیکرهای آویزان از یک پایه، جای اسپیکرهای بزرگ قدیمی روی استیج را گرفته اند. این اسپیکرهای آویزان معمولاً به شکل منحنی J شکل قرار می گیرند.

هنگامی که خروجی اسپیکر را تا انتها بالا می برید، تنها راه واقعی برای بلندتر کردن صدا این است که تعداد اسپیکرهای مورد استفاده را دو برابر کنید. در مورد اسپیکرهای قدیمی point-source امکان در هم و بر هم شدن اوضاع وجود دارد، چرا که الگوهای پوشش دهی آنها هم به شکل سازنده و هم مخرب، با هم تداخل پیدا می کند. همین موضوع باعث می شود تا با تغییر موقعیت شنونده ها، صدایی که شنیده می شود تفاوت های چشمگیری داشته باشد.

لاین اری به طور خاص طراحی شده تا به شما امکان اضافه کردن اسپیکرهای بیشتر را بدهد و تضمین کند که ترکیب صدا همیشه سازنده خواهد بود. این امکان باعث می شود اسپیکرها بسیار قابل پیش بینی باشند، و انرژی صوتی را بیش از اسپیکرهای قدیمی پوینت سورس متمرکز کنند.

موارد کمی در زندگی وجود دارد که می توانید فیزیک را دور بزنید، و لاین اری برای مهندسین صدا یکی از فرصت های کلیدی برای انجام این کار است. اسپیکر پوینت سورس با دو برابر شدن فاصله، 6 دسی بل افت می کند. این افت می تواند به سرعت افزایش پیدا کند، چرا که ماکزیمم SPL معمولاً در 1 متری اندازه گیری می شود. این یعنی در فاصله ی 4 متری (فاصله‌ی معمولی برای شنیدن از نزدیک) 12 دسی بل افت را از همان ابتدا خواهید داشت. در ضلع کوچک یک زمین بسکتبال، اسپیکر شما از همان ابتدا 24 دسی بل افت دارد. رقم بالایی است.

لاین اری (که معمولاً برای ایجاد این تأثیر واقعی به سه تا چهار جعبه نیاز دارد) با دو برابر شدن فاصله تنها 3 دسی بل افت می کند، و باعث می شود مثلاً در زمین بسکتبال، تنها 12 دسی بل افت داشته باشد. این ویژگی، برنامه ریزی برای اجراهای در اندازه‌ی مختلف را بسیار ساده تر می سازد. تا زمانی که چندین اسپیکر باکس مشابه داشته باشید، می توانید بسته به نیازی که در اجرا دارید، هر تعداد را که می خواهید از آن خارج کنید.

اگر به لاین اری ها علاقمند هستید، مطالعه مطلب لاین اری (Line Array) دقیقاً چیست و چطور کار می کند؟ را به شما پیشنهاد می کنیم.

دیجیتال اسنیک ها

کنسول های دیجیتال چنان تغییری در صدای زنده ایجاد کردند که واقعاً باید این تغییرات را دسته بندی کنیم. یکی از این تغییرات، انتقال سیگنال ها از استیج به جایگاه صدابردارن (FOH) است.

یک کابل 32 کانال آنالوگ به تنهایی می تواند بیش از 30 کیلوگرم وزن داشته باشد. یک کابل Cat 6 با 60 متر طول بیش از 5 کیلوگرم وزن دارد! اگر شما هم دارید به موضوع کاهش وزن به عنوان مسئله‌ی اصلی فکر می کنید، درست متوجه شده اید.

صدا می تواند از طریق پروتکل های اصلی مثل دانته، AVB و AES50 با استفاده از کابل های جفتی استاندارد صنعتی انتقال داده شوند. این پلتفرم ها نه تنها از کابل های سبک و ارزان برای انتقال تعداد زیادی کانال (تا 512×512) استفاده می کنند، بلکه انعطاف پذیری را نیز بیشتر می کنند. گرفتن یک کپی از ورودی ها روی میز مانیتور یا فید پخش به جای اینکه نیاز به خرید چندین سخت افزار داشته باشد، از طریق یک نرم افزار انجام می شود. این انعطاف پذیری باعث می شود تا به کارگیری سیستم های میکس مانیتور شخصی مثل Behringer P16M یا PreSonus EarMix سریع و ساده شود.

ساندچک مجازی

اگر برایتان پیش آمده است که یک ساعت منتظر گروه بمانید تا برای ساندچک بیایند، پس نیازی نیست دلیل ارزشمند بودن ساندچک مجازی را توضیح دهیم. شب اول ساندچک را ضبط کنید، و بعد از آن می توانید حتی قبل از رسیدن گروه به آنجا صدا را در سالن پخش نمایید.

کنسول های پیشرفته معمولاً این ویژگی را به صورت ذاتی دارند، اما اهمیت آن باعث شده تا به کنسول های متداول تری مثل PreSonus StudioLive Series III، نیز اضافه شود یا به عنوان یک آپشن در کنسول های بهرینگر/مایداس از طریق Klark Teknik DN32-Live، یا در تمام کنسول های آنالوگ از طریق JoeCo BlackBox مورد استفاده قرار گیرد. البته تمام این ها به شما اجازه ی ضبط اجرا به صورت مالتی ترک را نیز می دهند تا بتوانید یک ضبط زنده برای هواداران خود آماده کنید!

میکس وایرلس

جایگاه میکسر در یک اجرا غالباً بهترین محل برای شنیده شدن نیست، بلکه جایی است که برای تنظیم میزان صدا، اکولایزر و تنظیم سیستم مانیتورینگ به آن گوش می کنید – قطعاً انتخاب ایده آلی نیست.

اینکه بتوانید با یک آیپد در سالن قدم بزنید و از هرکجا که ایستاده اید بتوانید گزینه ها را تنظیم کنید، ویژگی قابل توجهی است که می تواند زندگی مهندسین صدا را بسیار ساده تر کند. این رویکرد آنچنان حوزه ی میکس را متحول کرده است که امروزه در بسیاری از موارد مجری حتی نمی داند مهندس صدا کجا ایستاده است – که این شاید همان چیزی باشد که می خواهند.

پلاگین های پرتابل

قبلاً این موضوع حقیقت داشت که شما نمی توانستید پلاگین های استودیو را با خودتان جابجا کنید. اما در طول دهه‌ی گذشته قواعد بازی تغییر کرده است. کمپانی Avid با کنسول های زنده ی خود، ایده ی بردن تنظیمات ProTools از استودیو به استیج را کلید زد.

حتی اگر این کنسول ها را ندارید، محصولاتی مثل UAD-2 Live Rack و Waves SoundGrid Server به شما اجازه می دهند تا پلاگین های استودیویی مورد نیازتان را با خودتان جابجا کنید.

اما حتی اگر امکان انتخاب این موارد را هم ندارید، فراوانی پردازش بر پایه‌ی مدل وارد بلوک های پردازش داخلی بسیاری از کنسول ها شده است. این یعنی می توانید مزایای استودیو را در محل نشستن تماشاگرها در کنسول هایی مثل Yamaha CL1 و PreSonus StudioLive 16R نیز داشته باشید.

این ها فقط بخشی از چیزهایی هستند که در حوزه‌ی صدای زنده تغییر کرده اند، در کل نسبت به دهه های گذشته همه چیز سبک تر، قوی تر و منعطف تر شده است! جالب می شود که یک دهه بعد، دوباره این موضوع را بررسی کنیم و از دیدن سرعت پیشرفت تکنولوژی لذت ببریم.