در زمان استفاده از روش های مختلف میکروفون گذاری باید به قوانین گوناگونی توجه کرد که یکی از آنها قانون 3 به 1 است. هنگامی که تعداد زیادی میکروفون در یک برنامه استفاده می شود، استفاده از قانون 3 به 1 (3:1 rule) لغو فاز را به حداقل می رساند.
طبق این قانون فاصله بین میکروفون ها باید سه برابر فاصله بین هر میکروفن و منبع صوتی مربوطه باشد. صدای دریافت شده توسط میکروفونی که در فاصله دورتری قرار دارد حداقل 12dB کمتر از صدای میکروفونی است که در فاصله نزدیک تر است.
در کل قانون 3 به 1 اغلب برای میکروفون های اومنی دایرکشنال مورد استفاده قرار می گیرد و برای میکروفون های تک جهتی کمتر به کار می رود.
روش های میکروفون گذاری برای استریو
روش های میکروفون گذاری برای ضبط صدای استریو شامل روش های مختلفی است اما به طور معمول جهت ضبط استریو، دو میکروفون برای دریافت صداهای چپ و راست یک یا چند منبع صوتی استفاده می شود.
اعصاب شنوایی گوش انسان می تواند اختلاف فاز و دامنه صداهای ضبط شده به صورت استریو را تشخیص دهد. این خاصیت گوش در زمان میکس کار، امکان یافتن صداهای بزرگ، حجیم و مشخص را فراهم می کند. گاهی اوقات از روش های میکروفون گذاری استریو زمانی استفاده می شود که به دلیل موقعیت خوانندگان و یا نوازندگان، امکان میکروفون گذاری درفاصله نزدیک وجود ندارد.
چهار روش معمول برای میکروفون گذاری جهت ضبط صدای استریو به کارگرفته می شود که عبارت است از:
- Xy یا زوج یکسان
- زوج نسبتا یکسان
- زوج فاصله دار
- زوج MS (mid-side)
میکروفون گذاری زوج یکسان یاxy
در این روش دو میکروفون جهت دار یا کاردیوئید که تا حد ممکن نزدیک هم قرار دارند، در زاویه 90 تا 135 درجه نسبت به یکدیگر تنظیم می شوند. در این حالت صدا همزمان به کپسول هر دو میکروفون برخورد می کند. از همین رو به این روش «زوج یکسان یا coincident pair» می گویند.
این نوع میکروفون گذاری موجب می شود تا صداهای سمت چپ و راست به محور (on-axis) یک میکروفون و خارج از محور (off-axis) میکروفون دیگر برخورد کنند. اختلاف ایجاد شده در شنوایی کپسول میکروفن ها فضایی استریو به وجود می آورد.
میکروفون گذاری زوج نسبتا یکسان
این روش تقریبا شبیه روش زوج یکسان یا XY است. تفاوت آنها افزایش یافتن فضای بین کپسول های دو میکروفون است. از همین رو به آن near coincident pair گفته می شود.
این افزایش فاصله بین کپسول ها، سبب ایجاد اختلاف زمانی و سطح صدا در هر دو میکروفن می شود. فضای استریویی که در این حالت شکل می گیرد عمق، وضوح و دقت بیشتری نسبت به روش قبلی دارد.
میکروفون گذاری زوج با فاصله
در این روش میکروفون گذاری برای ضبط استریو، دو میکروفون در یک جهت و با فاصله زیاد نسبت به یکدیگر نصب می شوند. این روش زوج با فاصله یا spaced pair نامیده می شود.
فقط صداهایی که از وسط صحنه منتشر می شوند همزمان به کپسول هر دو میکروفون می رسند.
صداهای واقع در سمت چپ و راست مرکز صحنه دیرتر یا زودتر به هر یک از میکروفون ها می رسند. این تفاوت بدون اینکه باعث ایجاد اختلاف دامنه قابل توجهی باشد، علائم تاخیر زمانی به وجود می آورد.
معمولا دو میکروفون اومنی دایرکشنال در فاصله حداقل حدود 70 سانتی متر از منبع صوتی و 3 تا 3.5 متر از هم تنظیم می شوند.
از آنجا که در صورت دور بودن دو میکروفون، امکان تولید حفره صوتی (sonic hole) وجود دارد، برای پیشگیری از این اتفاق، می توان میکروفون دیگری را به عنوان میکروفون سوم به مجموعه اضافه کرد. طبق قانون 3 به 1 معمولا فاصله بین دو میکروفون باید سه برابر فاصله آنها با منبع صوتی باشد.
نصب میکروفون وسط – کناری
در این روش از ترکیب میکروفون کاردیوئید و میکروفون دو طرفه برای ضبط صدای استریو استفاده می شود.
در روش میکروفون گذاری وسط – کناری (Mid-Side)، میکروفون دو طرفه در زاویه 90 درجه با منبع صدا و میکروفون کاردیوئید دقیقا به سمت منبع قرار داده می شوند. این روش میکروفون گذاری یک فرم پیچیده است. اساسا خروجی میکروفن های دو طرفه تفکیک شده است و یک سمت آن نسبت به سمت دیگر فاز مخالف دارد.
هنگام پخش صدا، یکی از خروجی های میکروفون دو طرفه باید به سمت چپ دیگری به سمت راست مسیردهی شوند.
در فضای استریویی حاصل از این روش، صدای وسط صحنه واضح و برجسته تر به گوش می رسد.
همچنین می توانید برای آَشنایی با میکروفون دیافراگم کوچک این مطلب را مطالعه کنید.
پست های مرتبط
خرید میکروفن – همه آنچه که باید قبل از خرید بدانید | معرفی انواع میکروفون
نگهداری صحیح از میکروفن
مشخصات فنی میکروفن و آشنایی با مهمترین آنها
تشخیص میکروفون بویا اصل و تقلبی – ۳ نکته مهم که باید بدانیم
الگوی قطبی و راستای دریافت صدا در انواع میکروفون
نویز میکروفن و چگونگی برطرف کردن آن
پاسخ فرکانسی میکروفن چیست و چه تاثیری بر ضبط صدا دارد؟
