استفاده از میکروفن - مهارت هایی که برای حرفه ای شدن باید بیاموزیم

ارسال شده در تاریخ نوامبر 7, 2018 در تکنیک و ترفند, مقالات برگزیده | ۰ دیدگاه

اگر موزیک شما شامل سازهای آکوستیک و صدای خواننده است، کیفیت نهایی ضبط شما کاملا به میکروفن ها و چگونگی استفاده شما از آنها بستگی خواهد داشت. قرار گرفتن یک میکروفن معمولی در مکانی مناسب نتیجه بهتری از قرار گرفتن یک میکروفن گران قیمت در نقطه ای نامناسب خواهد داشت. مراقبت و شیوه درست استفاده از میکروفن و نصب با دقت آنها کلید برداشت صدایی خوب است.

بعضی از میکروفن ها صدایی ویژه دارند، مثل تقویت فرکانس های حضور (Presence) یا باس پر که این کاراکترها می توانند کاربرد های خاصی داشته باشند اما اساسا باعث محدود شدن موارد مصرفشان می شود. بهتر است که میکروفن هایی با صدای بسیار طبیعی انتخاب کنیم و با استفاده از تغییر مکان به صدای مورد نظر برسیم.
میکروفن های خازنی و الکتریت از خاک، دود و رطوبت خوششان نمی آید. تمام این ها باعث تاثیر در کیفیت صدا در طول مدت قرار گرفتن در این گونه محیط ها خواهند شد و در صورت قرار گرفتن دائم در این شرایط دچار افت کیفیت دیافراگم خواهند شد. اگر احساس می کنید که کیفیت میکروفن شما به خوبی قبل نیست با مراجعه به یک متخصص نسبت به تمیز کردن دیافراگم آن اقدام کنید.

استفاده از میکروفن — میکروفن های خازنی و الکتریت از خاک، دود و رطوبت خوششان نمی آید.

همیشه میکروفن را با دقت حمل کنید. از پرتاب کردن آن حتی در فاصله کم اجتناب کنید و زمانی که از آن استفاده نمی کنید با کاور آن را بپوشانید تا مانع ورود گرد و خاک به داخل آن شوید.
بهتر است در قسمت هایی که به صدایی گرمتر یا پر تر نیاز دارید ( مثل درامز یا خواننده با صدای نازک) و یا در مقابل منابع صوتی خیلی بلند از میکروفن داینامیک استفاده کنید.
میکروفن های خازنی و الکتریت تمایل به داشتن صدایی حساس تر و سریع تر و اساسا طبیعی تر دارند و برای برداشت نوانس های دقیق در صدا انتخاب خوبی خواهند بود. خازنی های دیافراگم کوچک طبیعی تر و دقیق تر از دیافراگم بزرگ ها هستند که تمایل به نشان دادن صدایی گرمتر و پر تر دارند.
میکروفن های الکتریت می توانند به وسیله باطری داخلی یا فانتوم پاور استفاده شوند. اصولا فانتوم پاور گزینه بهتری برای تامین نیروی میکروفن است، اولا به خاطر اینکه مشکلات باطری را ندارد و ثانیا Head-Amp داخل میکروفن، هدروم بیشتر و نویز کمتری خواهد داشت.
Head-Amp میکروفن های خازنی و الکتریت اساسا بر پایه ای طراحی شده اند که با سطح صدای نرمال عمل کنند. اگر این میکروفن ها را خیلی نزدیک به منبع صدای بلندی قرار دهید این Head-Amp به راحتی overload شده و باعث تولید اعوجاج (Distort) در صدا می شوند.
فراموش نکنید هنگامی که قصد تغییر مکان، تعویض یا اتصال دوباره سیم، تعویض باطری و یا روشن کردن فانتوم پاور را دارید فیدرهای کنسول را پایین بیاورید یا مانیتورها را در حالت سکوت قرار دهید.
وقتی که جای میکروفن مشخص شد و حالت قرار گرفتن آن روی پایه تنظیم شد، گیره را بیش از حد سفت نکنید، زیرا خاصیت خود را از دست خواهد داد و دیگر قابلیت ماندن در حالت تنظیم شده را نخواهد داشت. هنگام تنظیم میکروفن، گیره را آزاد کنید و وقتی محل مناسب پیدا شد به آرامی آن را سفت کنید تا در همان وضعیت ثابت بماند.
بسیار مهم است که میکروفن ها را از شوک فیزیکی که باعث تولید صداهای با فرکانس بالا و یا نویزهای فرکانس پایین می شوند محفوظ نگه داشت ( به ویژه میکروفن های Omni-Directional) زیرا در نهایت باعث کاهش هدروم می شوند. به خاطر داشته باشید که مانیتورهای کمی توان پخش فرکانس های پایین تر از ۶۰ هرتز را دارند بنا بر این اگر Peak در نشانگر دیده شد ولی به نظر تاثیری در صدا نداشت حتما آن را بر طرف کنید. دلیل آن ممکن است ضربه پای خواننده به زمین جهت حفظ ریتم باشد. از روش های پیشگیری می توان به استفاده از لرزه گیر (Shockmount) و قرار دادن فوم در زیر پایه های میکروفن اشاره کرد.
همیشه قبل از استفاده از اکولایزر سعی کنید با تغییر مکان میکروفن به نتیجه مطلوب برسید. ممکن است که زمان بیشتری صرف کنید ولی نتیجه ارزش آن را دارد. کار اکولایزر اصلاح خلاقانه صداست نه ساخت صدا.
همیشه قبل از استفاده از Gate به الگوی برداشت میکروفن کاملا دقت کنید. نصب یک Noise Gate به مراتب زمان بیشتری از تنظیم محل میکروفن می برد. با تنظیم صحیح محل میکروفن صدای طبیعی تری ضبط خواهد شد.
یکی از مشکلات معمول ضبط صدای خواننده ای که تجربه استودیویی زیادی ندارد، نزدیک شدن بیش از حد به میکروفن است که باعث فرا بار شدن، صدای هیس زیاد، تقویت بیش از حد فرکانس های باس و مشکلات رطوبتی برای دیافراگم میکروفن می شود. استفاده از پاپ فیلتردر این موارد لازم است. قرار دادن آن در فاصله ۱۰ تا ۱۲ سانتی متری از میکروفن توصیه می شود. روش دیگر قرار دادن میکروفن در فاصله ۲۰ سانتی متری از صورت خواننده و در ارتفاع ۱۵ سانتی بالاتر از دهان و ضبط صدا در ترک ۱ و سپس استفاده از میکروفن داینامیک ضبط زنده برای ترک ۲ و میکس مقداری از صدای ترک ۱ با آن می باشد.