نمایندگی فروش فلوت ریکوردر یاماها و پرل

این مقاله با هدف راهنمایی شما نوشته شده است و به شما نشان می دهد در زمان انتخاب یکی از آلات موسیقی باید به دنبال چه چیزهایی باشید و از چه مواردی باید اطلاع داشته باشید. با کمک این مقاله شما اطلاعاتی در مورد اندازه، نوع، جنس، کوک کردن، قیمت، پروسه سازگار کردن، مراقبت و تعمیر و نگهداری مداوم ساز، کسب خواهید کرد. با کارشناسان ما در دیجی صدا همراه باشید تا شما را در انتخاب بهترین کالا همراهی کنند.

چرا باید فلوت ریکوردر را انتخاب کرد؟

علی رغم آوازه نه چندان خوب در کلاس های درس، یا تصویر اشتباه آن در ذهن تازه کاران، در واقع سختی خوب نواختن فلوت ریکوردر، مانند سایر آلات موسیقی است. طبق روش های آموزش موسیقی، هیچ جایگزینی برای تمرین و تکرار سخت وجود ندارد، اما یک ساز خوب قطعا به شما کمک خواهد کرد و انتخاب ساز مناسب خیلی مهم است. به دلیل نسبت نزدیک فلوت ریکوردر به فلوت و فلوت ایرلندی، می توان از آن برای نواختن موسیقی های زیادی از سبک قرون وسطایی گرفته تا مدرن از قبیل فولکلور و مخصوصا رپرتوآر باروک استفاده کرد. ریکوردر تربل استاندارد محدوده مشابهی به فلوت مدرن و ابوا دارد ولی محدوده آن کمی کوچک تر از آنها است و برای سناریو های موسیقیایی متنوعی از قبیل: تک نوازی، کانسورت ریکوردر و گروه های موسیقی ترکیبی مناسب است.

انتخاب ساز مناسب

مهمترین موردی که در هنگام خرید فلوت ریکوردر باید در نظر بگیرید، خودتان هستید. باید سازی را انتخاب کنید که برای شما مناسب باشد، هم از لحاظ نگه داری آن و هم از لحاظ مکان نواختن آن. سازی که ظریف تر به نظر می رسد (تراکم کمتری دارد) برای نواخته شدن در خانه و یا گروه نوازی مناسب تر است، درحالی که سازهای سنگین تر احتمالاً گزینه های بهتری برای تک نوازی و اجراهای عمومی هستند. ریکوردرهای ساخته شده از چوب های تیره تر (متراکمتر) سنگین تر خواهند بود و زمان انتخاب ساز باید این مورد را در نظر بگیرید. حتما برای فلوت ریکوردر قاب محافظ تهیه کنید، این قاب می تواند انواع متفاوتی داشته باشد که عبارتند از: کیف چرمی نرم دوخته شده، کیف رولی بالشتک دار یا جعبه محکم.
در نهایت، به یاد داشته باشید که پول زیاد خرج کردن همیشه به معنی گرفتن ساز بهتر نیست. البته باید پذیرفت که (در زمان انتخاب) قیمت یک فاکتور است؛ تا حد زیادی شما به اندازه ارزش پولتان، ساز گیرتان می آید، چوب های متراکم تر طبیعتا قیمت بیشتری دارند، و تولید کنندگان خصوصی و کوچکتر معمولا قیمت بیشتری از شما می خواهند چون زمان بیشتری صرف ساخت ساز می کنند، تقاضای زیادی برای سازهایشان وجود دارد و به جای کار کارخانه ای کار ساخت دست به شما ارائه می کنند. ولی به یاد داشته باشید که اگرچه شرکت Von Huene که در آمریکاست برخی از گران ترین ریکوردها را تولید می کند، ولی این شرکت مسئول طراحی مدل موئک روتنبرگ مقرون به صرفه تر هم هست.

سازگار کردن ساز و تمرین

از ساز جدیدتان به خوبی نگهداری کنید. اولین قدم سازگار کردن آن است. چوب یک ماده زنده است و باید از آن درست مراقبت کنید.
برای شروع، نواختن روزانه آن بسیار مهم است – در هفته اول فقط ۱۰ دقیقه در روز آن را بنوازید نه بیشتر؛ در هفته دوم بیشتر از ۲۰ دقیقه در روز با آن تمرین نکنید؛ در هفته سوم فقط ۳۰ دقیقه در روز آن را بنوازید نه بیشتر و … این روند را ادامه دهید تا زمانی که ساز شما توانایی مرتب نواخته شدن را داشته باشد.
شروع تدریجی و مدام نکته کلیدی است و مشکلات احتمالی آینده را کمتر می کند. خیلی مهم است که در مراحل اولیه نواختن مرتب اتفاق بیفتد تا چوب به رطوبت و گرما عادت بکند و با انجام این کار همچنین به توسعه صدای ساز هم کمک می شود، چون صدای تولیدی به تدریج و با گذر زمان تغییر می کند و بازتر می شود. همیشه قبل از تمرین سازتان را به طرز صحیح گرم کنید. این عمل هم به نفع ساز است و هم به نفع نوازنده، و در دما های سردتر و برای چوب های متراکم تر ضروری است.
از نت های پایین تر شروع کنید و وقتی سازتان گرم شد نت های بالاتر را بنوازید. بعد از نواختن حتما قطعه های فلوت ریکوردر را از هم جدا کنید و رطوبت درون آن را با یک دستمال خاص یا با میله و پارچه تمیز کننده (پارچه از جنس کتان یا لینن بهترین گزینه است چون فیبرهای آن درون ساز باقی نمی ماند) به طور کامل پاک کنید. فلوت ریکوردر را از شب تا صبح خارج از قاب محافظ بگذارید تا به طور کامل خشک شود، اگر آن را درون قاب باز بگذارید بهتر است. هیچ وقت فلوت را در مناطقی که شرایط آب و هوایی غیرعادی دارند نگذارید، شرایطی مثل سرمای خیلی زیاد، روی رادیاتور، یا در معرض مستقیم نور خوشید و همیشه آن را از مواد شیمیایی دور نگه دارید.

تکنیک نواختن

زمان نواختن ساز، هدف تولید صوت است، که این هدف از طریق جریان ثابت و کنترل شده هوا بدست می آید. درست نفس کشیدن مهارت مورد نیاز است. هدف؛ قابلیت استفاده از ظرفیت بزرگی از ریه هاست که توسط دیافراگم حفاظت می شود. تولید صدای ثابت در همه محدوده ها با ریکوردر نیازمند تمرین است. اکتاو بالا طبیعتا از پایین ترین نت ها بلندتر است اگر همان فشار نفس حفظ شود، نوازنده باید سعی کند که محدوده پایینی را با هوای آرام تر محکم نگه دارد، و محدوده بالاتر را با جریان هوای سریع تر و باریک تر سبک نگه دارد. دمیدن زیاد برای نواختن اکتاو های بالاتر اشتباه رایجی است، درحالی که این اکتاو ها باید با باز کردن قسمتی از سوراخ انگشت شصت انجام شود – اگر خیلی با احتیاط با ناخن انگشت شصت نگه داشته شود موثر تر خواهد بود.
هماهنگی انگشت ها و زبان زدن (مفصل بندی) از درجه اهمیت یکسانی برخوردارند و تمرین باعث بهبود این هماهنگی می شود. از نظر حالت بدن، نوازندگان نباید فلوت ریکوردر را خیلی سفت در دست بگیرند، باید انگشتان خود را شل نگه دارند، و در عین حال با ساز احساس امنیت و تعادل بکنند. جیغ ها و یا نت های اشتباه بخاطر نشت هوا از زیر انگشتان ایجاد می شوند (تمرین کردن جلوی آینه و یا نواختن برای یک شخص دیگر میتواند به شما در تشخیص اشتباه هایتان کمک کند).
مانع دیگر بی میلی شما برای بلند کردن انگشتانتان از روی سوراخ های ساز است (تصور کنید که فنرهای روی مفصل های انگشتان تان باعث بلند شدن آنها می شوند). موسیقی دانان مدرن زیادی باعث ایجاد نیاز به تکنیک های دیگری می شوند، تکنیک هایی از قبیل: زبان زدن لرزشی، چند صدایی (در زمان دمیدن بیشتر انگشت گذاری های معینی هم زمان دو نت را تولید می کنند)، نت های بسیار بالا، لرزش انگشت، و حتی ضربه زدن با ناخن بر روی کناره ساز در زمان نواختن (همه این تکنیک ها جالب هستند، ولی بهتر است اول در اصول اولیه مهارت بدست بیاورید).