حداقل تعداد برای خرید این محصول : 1
در این دسته از میکروفن های بی سیم ، فرستنده به انتهای دسته خود میکروفن متصل است. همان طور که کپسول میکروفن های سیم دار دستی مدل های داینامیک و کاندانسر دارند، در میکروفن بی سیم هم به همین گونه است. برخی از میکروفن های دستی بر روی خود مجهز به نمایشگر جهت نمایش اطلاعات میکروفن ماننده فرکانس، وضعیت آنتن، باتری و… می باشند.در سری میکروفن های بی سیم دستی حرفه ای، امکان تعویض سری یا کپسول میکروفن به شما داده می شود و می توانید در عرض کمتر از چند ثانیه این کار را انجام دهید و این توانایی در زمان های آسیب دیدن کپسول میکروفن بسیار کاربردی است.
تقریبا تمام سیستم های بی سیم بر روی برد های VHF (very high frequency) و یا UHF (ultra high frequency) عمل می کنند. سیستم های بی سیم VHF در محدوده ۱۷۴ تا ۲۱۶ مگا هرتز و سیستم های UHF در محدوده ۴۷۰ تا ۸۰۵ مگا هرتز عمل می کنند. به طور سنتی، سیستم های UHF از کیفیت بالا تری برخوردارند و شهرت آنها به دلیل داشتن محدوده فرستنده بیشتر و تداخل کمتر با امواج تلویزیونی است. همه اینها نیاز به شرایطی هم دارند. سیستم های مبتنی بر UHF اجازه می دهند تا فرستنده قدرت بیشتری داشته باشد اما این بدان معنا نیست که هر سیستم UHF دارای قدرت بیشتری نسبت به یک سیستم VHF باشد. برای تداخل کمتر، این وضعیت تغییر می کند. به عنوان مثال بخش هایی از محدوده UHF به ارتباطات ایمنی عمومی و پخش تلویزیونی دیجیتال مربوط می شود. همچنین بالاترین طیف محدوده UHF (بالاتر از ۹۰۰ مگاهرتز) یک محدوده وسیع برای تلفن های بی سیم، درب پارکینگ و رادیو است. بنابراین برای میکروفن بی سیم توصیه نمی شود زیرا احتمال وقوع مشکلات بسیاری وجود دارد. فناوری پردازش سیگنال دیجیتال نقش مهمی در برخورد با تداخل بازی می کند که در ادامه به آن می پردازیم.
شور یک شرکت بزرگ آمریکایی در تولید محصولات صوتی است. این شرکت در سال 1925 توسط سیدنی ان. شور در شیکاگو پایه گذاری شد و در آغاز کارش تهیه قطعات اولیه برای ساخت رادیو بود.
تا سال 1928 شرکت شور روز به روز گسترده تر شد و در همین سال برادر سیدنی، ساموئل جی شور به شرکتی که به نام برادران نامگذاری شده بود ، ملحق شد.
در سال 1929 با پیدایش یک رکود بزرگ و زیاد شدن کارخانه های تولید رادیو، شرکت برادران شور مجبور شد که تعداد کارمندان خود را کاهش دهد. در سال 1930 ساموئل جی شور شرکت را ترک کرد.
در سال 1931 ، شور و مهندس رالف گلوور تولید اولین میکروفن شور را شروع کردند و در سال بعد مدل 33N معرفی شد.
در سال 1939، شور مدل میکروفن Unidyne مدل 55 را معرفی کرد که یکی از معروف ترین میکروفن های جهان بود.
در اوایل دهه 40 میلادی، شرکت شور طی قراردادی با نیروهای مسلح ایالات متحده، برای عرضه میکروفن در طول جنگ جهانی دوم، شروع به تولید میکروفن T-17B کرد که به طور گسترده توسط ارتش و نیروی دریایی ایالات متحده استفاده میشد. در این میان شرکت شور به تولید و عرضه کارتریج فونوگرافی روی آورد و به بزرگترین شرکت تولید کننده کارتریج در آمریکا تبدیل شد.
در سال 1956 شور تولید نوارهای ضبط مواد مغناطیسی را شروع کرد و دو سال بعد این شرکت اعلام کرد که آماده تولید انبوه فیلم های 4 بعدی است. با این حال تا سال 1964 ، شور اعلام کرد که دیگر تولید نوارهای ضبط مغناطیسی را به دلیل رقابت، افزایش نخواهد داد.
شرکت شور سری SM را با معرفی SM57 در سال 1965 آغاز کرد و یک سال بعد از آن مدل SM58 را معرفی کرد.
در دهه نود میلادی با تولید سری L وارد بازار میکروفن بی سیم شد.میکروفن های بی سیم شور در مدل های مختلفی تولید میشوند اما کپسول همه ی میکروفن ها از مدل های سیم دار مانند BETA58 ، SM58 ، SM87 میباشد.
در سال 1995 سیدنی شور در سن 93 سالگی فوت کرد و در سال 1999 نام شرکت از SHURE Brothers Incorporated به SHURE Incorporated تغییر یافت.
میکروفن های بی سیم دارای مزایای زیادی هستند که یکی از آنها آزادی حرکت بر روی صحنه است، بدون آنکه نیازی به استفاده از کابل میکروفن باشد. میکروفن های بی سیم می توانند سریع تر راه اندازی شوند و به کم کردن تعداد کابل های میکروفن، پایه میکروفن و مانیتور های موجود در صحنه که باعث شلوغی می شوند، کمک می کند و سخنرانان، هنرمندان و مجریان به راحتی می توانند بر روی صحنه حرکت کنند. البته مزایای میکروفن بی سیم محدود به اجرای صحنه نیست. سیستم های بی سیم در عبادت گاه ها، سالن های همایش و آمفی تئاتر، و استادیوم های ورزشی استفاده می شوند. با بهبود کیفیت صدا در میکروفن های بی سیم و اطمینان از پایداری آنها و مقرون به صرفه بودن، میکروفن های بی سیم در سال های اخیر به طور چشمگیری محبوب شده اند.
در این راهنما ما شما را با انواع سیستم های میکروفن های بی سیم و ویژگی های آنها برای انتخاب هوشمندانه و صحیح، آشنا می کنیم.
چندین فرد و شرکت مختلف ادعا می کنند که اولین سیستم میکروفن بی سیم را ابداع کرده اند. اولین کیت های سیگنال بی سیم در اواسط دهه ۱۹۴۰ در برخی مجلات مانند Science Papular و Mechanics Popular منتشر شد.
از اواخر دهه ۴۰ میلادی تا اوایل دهه ۵۰، گیرنده های مختلف میکروفن های بی سیم به وجود آمد که سیگنال را با استفاده از فرکانس های رادیویی پخش می کردند. این سیستم ها به صورت پراکنده در رویداد های هنری و ورزشی ظاهر شد.
برادران شور (shure) ادعا می کنند که اولین سیستم میکروفن های بی سیم را با نام Vegabond ساخته اند که این سیستم با برد بسیار محدودی در حدود ۵ متر عمل می کرد.
تقریبا تمام سیستم های بی سیم بر روی برد های VHF (very high frequency) و یا UHF (ultra high frequency) عمل می کنند. سیستم های بی سیم VHF در محدوده ۱۷۴ تا ۲۱۶ مگا هرتز و سیستم های UHF در محدوده ۴۷۰ تا ۸۰۵ مگا هرتز عمل می کنند. به طور سنتی، سیستم های UHF از کیفیت بالا تری برخوردارند و شهرت آنها به دلیل داشتن محدوده فرستنده بیشتر و تداخل کمتر با امواج تلویزیونی است. همه اینها نیاز به شرایطی هم دارند. سیستم های مبتنی بر UHF اجازه می دهند تا فرستنده قدرت بیشتری داشته باشد اما این بدان معنا نیست که هر سیستم UHF دارای قدرت بیشتری نسبت به یک سیستم VHF باشد. برای تداخل کمتر، این وضعیت تغییر می کند. به عنوان مثال بخش هایی از محدوده UHF به ارتباطات ایمنی عمومی و پخش تلویزیونی دیجیتال مربوط می شود. همچنین بالاترین طیف محدوده UHF (بالاتر از ۹۰۰ مگاهرتز) یک محدوده وسیع برای تلفن های بی سیم، درب پارکینگ و رادیو است. بنابراین برای میکروفن بی سیم توصیه نمی شود زیرا احتمال وقوع مشکلات بسیاری وجود دارد. فناوری پردازش سیگنال دیجیتال نقش مهمی در برخورد با تداخل بازی می کند که در ادامه به آن می پردازیم.
سیستم های وایرلس آنالوگ و دیجیتال
عملکرد و ویژگی رسیور های بی سیم
فروشگاه ما را دنبال کنید